
خسروپناه معتقد است ماحصل نظریه این دو روشنفکر معاصر اولا تردید در «ماهیت زبانی وحی» و ثانیا تشکیک در «منبع وحی کننده» است. او تشکیک و انکار این دو امر را برهم زدن بنیادهای دینی میداند.
خسروپناه معتقد است ماحصل نظریه این دو روشنفکر معاصر اولا تردید در «ماهیت زبانی وحی» و ثانیا تشکیک در «منبع وحی کننده» است. او تشکیک و انکار این دو امر را برهم زدن بنیادهای دینی میداند.